Aklima birkac hafta once Winehouse'un sansasyonel Belgrad konserine istinaden yazilmis bir twit geldi. Kimin yazdigini ve twiti bulmaya calistim ama bulamadim, "bu Amy bikac vakte kalmaz olur, sonra filmi yapilir, kitabi yapilir vs vs" seklinde son derece acimasiz bir twitti. Aslinda yazan kisinin 'Way ben cok acimasiz bi twit yaziyorum, soz konusu insanin neler cektigi umrumda bile degil' seklinde dusunmedigine hatta bircoklarimiz gibi o an aklina gelen ilk seyi twit olarak yazdigina eminim. Ama soylemek istedigim hizli gundelik yasantilar icerisinde empati duygusunun ne derece az miktarda dusuncelerimizde yer aldigi...
Belgrad konseri tam bir fiyaskoymus, sahneye sarhos ya da kafasi iyi vs bir durum icerisinde cikip sendeleyip sarkilarin sozlerini unutmus, yuhalanma esnasinda sahneyi terketmis falan.
Konser verecek durumda olmadigi, mutemadiyen rehabilitasyonda oldugu ve ne bicim bi tip oldugu vs hepsi en ince detayina kadar herkes tarafindan dile getirildi ama acaba zavalli neler yasadi, 2 hafta once rehabilitasyondan cikmis konseri devam ettirememesi aslinda cok da beklenmedik birsey degildi vs seklinde kimse empati yapmadi.
Hani son zamanlarda cok kullanilan bir soylem vardi ya, 'Kitleler unluleri bazen kurban olarak gormek isterler, Britney Spears icin de gecerliydi bu. Amy Winehouse da o kurbanlardan biri oldu iste.
Yasam tarzini hic tasvip etmedigim, kendisine herhangi bir yakinlik ya da extra sempati besledigim biri sayilmazdi acikcasi. Ama nolursa olsun, soz konusu kisi bir insan. Bu tur bir yasami ya da olumu muhtemelen kimse icinden gelerek secmez. Yine 'Su testisi su yolunda' seklinde acimasiz yorumlar mutlaka yapilacaktir ama biraz empati yapinca ben uzuldum acikcasi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.