İstanbul'dan Cortes Geçti

İstanbul'dan bir yıldız geçti.
Bir Flamenko büyüsüydü izlediğimiz.
Joaquin Cortes.

Sanki sahne Olimpos Dağı, Cortes bir Yunan Tanrısı...

Hani konserden önce bakarsın sahneye, boştur kocamandır. Yalnızca perde vardır ve boş sahne. Sonra konserin kahramanı gelir, orkestra gelir, ışık oyunları başlar, dolar bir anda koskoca sahne. Bu kez tüm bunlarsız bile doluydu sahne. Cortes enteresan bir biçimde topuklarından çıkan takatakatakatakataka sesleri ve mono dansıyla adeta kaplıyordu sahneyi. 

Orkestra ve modern dansçılar da çok etkileyiciydiler aynı şekilde. İlk dakikalarda Gypsy'lere has olduğunu tahmin ettiğim ağıt misali insanın içini acıtan bir parçayla başladı orkestra. Sonrasında tüm ihtişamıyla Cortes çıktı sahneye ve sihir başladı. 

Ekranda zaman zaman beliren çok hoş bir bayan resmi vardı konser boyunca. Kim olduğunu konserin sonuna doğru açıkladı. Annesiymiş ve kısa bir süre önce vefat etmiş, annesineydi danslarından bir tanesi, yerde kıvrılmış ağlamaklı bir danstı yaptığı, acısını içtenlikle izleyiciye aksettitdiği... 

Türkiye'deki dansının adı 'Cale'miş; Çingenelerin Ana Dili. Yapılan röportajda şu ana dek altı farklı şov yaptığından bahsetmiş. Sonuncusu olan 'Cale'i 20 yılı aşkın sanat hayatının bir sentezi olarak ifade etmiş.

Röportajda tabi ki Naomi Campbell'la olan bitmiş olan ilişkisi de sorulmuş, ayrılıkları, Campbell'ın ayrılık sonrası intihara kalkışması... Konuya çok teğet geçmeye özen göstererek bunun eskide kaldığını belirtmiş, noktalamış.

Flamenkonun Bohem Prensinin benim kadar tüm izleyicileri de etkilediği düşüncesindeyim, dansın bitiminde dakikalarca ayakta alkışlandı zira. Sahnedeki birçok teknik eksiğe rağmen dans kadar seyirci de müthişti. Enerjinin indiği olmadı gösteri boyunca; içtenlikle söyleyebilirim ki seyircinin de alkışlamaktan yorulduğu az gösteri vardır; bu da onlardan bir tanesiydi.

Hala etkisindeyim.

İstanbul'dan bir yıldız geçti.

Bir Flamenko büyüsüydü izlediğimiz.

Joaquin Cortes.